Właściciel pojazdu kolekcjonerskiego, który zakupił taki samochód poza granicami Unii Europejskiej, nie jest obowiązany do płacenia cła ani akcyzy, pod warunkiem uzyskania opinii rzeczoznawcy potwierdzającej status kolekcjonerski pojazdu.

   W przypadku nabycia pojazdu kolekcjonerskiego z innego kraju Unii Europejskiej, takie pojazdy nabyte wewnątrzwspólnotowo również nie podlegają opodatkowaniu akcyzą, jeśli zostaną uznane za kolekcjonerskie i spełnią określone kryteria.

   Podstawę prawną określającą wymogi dla pojazdów kolekcjonerskich stanowią postanowienia Wspólnej Taryfy Celnej – w sekcji XXI, dział 97, uzupełnione o uwagę dodatkową. Zmiany wprowadzone w uwadze dodatkowej do działu 97 WTC uznają, że dla celów klasyfikacji taryfowej, pojazd musi spełniać trzy podstawowe kryteria, aby zostać uznany za kolekcjonerski:

  1. Pojazd musi być w oryginalnym stanie, bez istotnych zmian podwozia, karoserii, układu kierowniczego, hamulcowego, systemu napędowego czy zawieszenia i silnika. Dopuszczalna jest naprawa i konserwacja. Uszkodzenia lub zużyte części, akcesoria i podzespoły mogą być zastąpione, pod warunkiem, że pojazd jest zachowany i utrzymany w odpowiednim stanie historycznym.

  2. Pojazd musi mieć co najmniej 30 lat.

  3. Pojazd musi być modelu lub typu, który już nie jest produkowany.

Pojazdy spełniające te trzy kryteria, dla potrzeb klasyfikacji taryfowej, są uznawane za mające cechy wymagane do włączenia do kolekcji.